പ്രണയത്തിന്റെ
 കൗതുകങ്ങളിലവൾ
കടലാഴങ്ങളെ
തോൽപിച്ചിട്ടുണ്ട്

അന്നവൾ
കാലടയാളങ്ങളെ
തിരകളാൽ കവർന്ന
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത
 കടംകഥയായിരുന്നു

പിന്നെയവൾ
 എന്റെ ബാല്യത്തിന്
ഞാന്നു കിടക്കാൻ പോന്ന
ചില്ലകളുടെ പുളിയൻ മാവായി

എന്റെ യൗവ്വനം
കുടിച്ചു മതി തീരാത്ത
ഏറ്റവും പഴയ വീഞ്ഞായി

ആത്മസംഘർഷങ്ങളുടെ
പിടിവലികളിലവൾ
പുകഞ്ഞു തീർന്ന സിഗാറുകളായി

വിഷാദം പതഞ്ഞു പൊന്തുന്ന
ഏകാന്ത രാവുകളിൽ
നെരുദയുടെ കവിതയായി

കാലിടറി അവളിലേക്ക്
വീഴുമ്പോഴെല്ലാം
അമ്മയുടെ മാറിലെ
പാൽമണമായിരുന്നു അവൾക്ക്

ഇനിയും മറിച്ചു നോക്കാത്ത
അവളെന്ന പുസ്തകത്താളിൽ
എന്റെ ചോദ്യങ്ങളുടെ
ഉത്തരങ്ങളായിരുന്നു

പെണ്ണാഴങ്ങൾ അളക്കരുത്
ചില്ലു പാത്രത്തിൽ പകർന്ന
കടൽവെള്ളം പോലെ
അവൾ തിരകളെ
ഒളിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും .........